B. Mübarek'e Ey Zahid denildiğinde: -Zahid,Ömer b Abdülaziz dir.Zira dünya ister istemez ona geldi.O ise dünyayı terketti.Ben ise hangi şeyle zahidlik yapabilirim?

Bedir harbine iştirak eden yetmiş kişiyi gördüm.Sizin haram kılınan şeyler hakkındaki zâhidliğinizden daha fazla kendilerine helâl kılınan şeyler hakkında zâhidlik yaparlardı.Hasan Basri r.a
B. Mübarek'e Ey Zahid denildiğinde:
-Zahid,Ömer b Abdülaziz dir.Zira dünya ister istemez ona geldi.O ise dünyayı terketti.Ben ise hangi şeyle zahidlik yapabilirim?

Yunus Emre siirleri

Hak'tan gelen şerbeti,
İçtik elhamdulillah.
Şol kudret denizini,
Geçtik elhamdulillah.
Şol karşıki dağları,
Meşeleri, bağları,
Sağlık safalık ile,
Aştık elhamdulillah
Kuru idik yaş olduk,
Kanatlandık kuş olduk.
Birbirmize eş olduk,
Uçtuk elhamdulillah.
Vardığımız illere,
Şol safa gönüllere.
Halka tapduk manisin,
Saçtık elhamdulillah.
Balım Sultan ilinden,
Şeker damlar dilinden.
Dost bağının yolundan,
Geçtik elhamdülillah.
Dirildik pınar olduk,
İrkildik ırmak olduk.
Artık denize dolduk,
Taştık elhamdulillah.






Bize didar gerek,dünya gerekmez,
Bize mânâ gerek,dâvâ gerekmez.
Bir sakiden içtim şarap,arştan yüce meyhanesi,
Ol sakinin mestleriyiz,canlar onun peymânesi.
Bir meclistir meclisimiz, anda ciğer kebap olur,
Bir şem'dir bunda yanar, güneş anın pervanesi.
Aşk oduna yananların, külli vücudu nur olur,
O od bu oda benzemez, hiç belirmez zebanesi.(alev)
Bizim meclis mestlerinin demleri Enel Hak olur,
Hallac-ı Mansur gibidir en kemine divanesi .
O meclisin bekrileri, o şah Edhem gibidir,
Yüz bin olur her köşede, Belh şehrinin viranesi.
Ey sat hezaran Bayezıt, anda muganniler çalar,
Ütrük nefsek teal olur, ol çalgının teranesi.
Yunus bu cezbe sözlerin cahillere söylemegil,
Bilmez misin cahillerin nice geçer zamanesi?













Hak bir gönül verdi bana,
Ha demeden hayran olur.
Bir dem gelir şâdân olur,
Bir dem gelir giryan olur.
Bir dem çıkar arş üzere,
Bir dem iner tahtes-serâ.
Bir dem sanasın katredir,
Bir dem taşar ummân olur.
Bir dem cehâlette kalır,
Hiç nesneyi bilmez olur.
Bir dem dalar hikmetlere,
Câlînus u Lokmân olur.
Bir dem gelir İsa gibi,
Ölmüşleri diri kılar.
Bir dem girer kibr evine,
Firavun'la Haman olur.
Bir dem döner Cebrail'e,
Rahmet saçar her mahile.
Bir dem gelir gümrah olur,
Miskin Yunus hayran olur.

Yunus Emre siirleri

Âşık öldü diye salâ verirler,
Ölen hayvan olur,âşıklar ölmez.
Yunus kim öldürür seni, veren alır gene canı,
Bu canlara hükmedeni kim idiğin bildim ahî.
Ben yürürüm yane yane 
Aşk boyadı beni kane 
Ne akilem, ne divane 
Gel gör beni aşk n'eyledi? Gâh eserim yeller gibi 
Gâh tozarım yollar gibi 
Gâh akarım seller gibi 
Gel gör beni aşk n'eyledi?
Ya elim al kaldır beni 
Ya vaslına erdir beni 
Çok ağlattın, güldür beni 
Gel gör beni aşk n'eyledi? 
İlim ilim bilmektir,
İlim kendin bilmektir.
Sen kendini bilmezsin,
Ya nice okumaktır?
Okumaktan mani ne?
Kişi Hakkı bilmektir.
Çün okudun bilemedin,
Ha bir kuru emektir.
Çok söz hayvan yüküdür
Arife bir söz yeter

Yunus Emre siirleri

İşitin ey yarenler,
Aşk bir güneşe benzer.
Aşkı olmayan gönül,
Misal-i taşa benzer.

Taş gönülde ne biter?
Dilinde ağu tüter.
Nice yumuşak söylese,
Sözü savaşa benzer.

Aşkı var, gönül yanar,
Yumuşar, muma döner.
Taş gönüller kararmış,
Sarp katı kışa benzer.


Dağa düşer kül eyler,
Gönüllere yol eyler,
Sultanları kul eyler,
Hikmetli nesnedir aşk.

Aşkta kahırlar çok olur, aşıklara gayret gerek,
Yunus âşık oldun ise, âşıklara âr olmadı.

Yunus Emre siirleri

Şunlar ki çoktur malları,
Gör nice oldu halleri.
Sonucu bir gömlek giymiş,
Onun da yoktur yenleri.
Hani mülke benim diyen?
Köşk ü saray beğenmeyen.
Şimdi bir evde yatarlar,
Taşlar olmuş üstünleri
Hani o şirin sözlüler?
Hani o güneş yüzlüler?
Şöyle kayıp olmuş bunlar,
Hiç belirmez nişanları.
Bunlar bir vakt beğler idi,
Kapıcılar korlar idi.
Gel şimdi gör bilmeyesin,
Beğ hangidir, ya kulları?
Ne kapı vardır giresi,
Ne yemek vardır yiyesi.
Ne ışık vardır göresi,
Dün olmuştur gündüzleri.

Bir gün ola sensiz kalam,
Kurda, kuşa öğün olam,
Çürüyüben toprak olam,
Ah n'ideyim ömrüm seni?

Miskin Yunus bilmez misin?
Yoksa nazar kılmaz mısın?
Ölenleri anmaz mısın?
Ah n'ideyim ömrüm seni?

Yok yere geçirdim günü,
Ah n'ideyim ömrüm seni?
Geldin geçtin bilmedim,
Ah n'ideyim ömrüm seni?

Gerekmez dünyayı bize, çünkü bâki bünyad değil,

Bir kul bin de yaşar ise ölünce bir saat değil.

Ey aşk eri aç gözünü, 

Yer yüzüne eyle nazar.

Gör bu latif çiçekleri, 

Bezenerek geldi geçer. 

Her bir çiçek bin naz ile, 

Över Hakk'ı niyaz ile. 

Bu kuşlar hoş avaz ile, 

O Padişahı zikreder. 
Ne bilmeğin bilmek olur,
Ne gülmeğin gülmek olur.
Son menzilin ölmek olur,
Duymadınsa aşktan eser.
Bildik gelen geçer imiş,
Bildik konan göçer imiş.
Aşk şarabın içer imiş,
Bu manadan her kim duyar.
Ölene bak gözün aç,
Dökülür sakal ve saç.
Yılan çiyan gelir aç,
Yiyip içip sır gider.










Ten fânidir, can ölmez, gidenler gine gelmez,
Ölür ise ten ölür,canlar ölesi değil.

Gevhersiz gönüllere yüz bin yol eder isen,
Hak'tan nasip olmasa nasip alası değil.

Çeşmelerden bardağın doldurmadan kor isen,
Bin yıl orda durursa kendi dolası değil.

Yunus Emre siirleri

Aşkın aldı benden beni,
Bana seni gerek seni. 
Ben yanarım dünü günü,
Bana seni gerek seni.
Ne varlığa sevinirim,
Ne yokluğa yerinirim, 
Aşkın ile avunurum,
Bana seni gerek seni 
Cennet Cennet dedikleri;
Bir kaç köşkle,birkaç huri. 
İsteyene ver onları,
Bana seni gerek seni.
Yunus çağırırlar adım,
Gün geçtikce artar od'um,
İki cihanda maksudum, 
Bana seni gerek seni.
Başında aklı olan,
Ücretle amel kılmaz.
Hurilere aldanmaz,
Göz ile kaştan geçer.