Resûlullah ile Hz.Ebû Bekir’in hicretini öğrenen müşrikler çevreyi kuşatmışlar,onları aramaya koyulmuşlardı. Hz.Ebû Bekir’in evine de gittiler.Onlara kapıyı Hz.Esmâ açtı.Birden karşısında gözü dönmüş müşrikleri gördü. Fakat hiç telaşlanmadı. Müşrikler öfkeliydi. Sert bir şekilde, “Ey Ebû Bekir’in kızı, baban nerede?” diye sordular. Akılları sıra ondan öğreneceklerini zannediyorlardı. Fakat Hz. Esmâ bu uğurda her şeyi göze almıştı. Gerekirse ölecek, ama Resûlullah ile babasının nereye gittiklerini söylemeyecekti. İmanından aldığı cesaretle, “Babamın nerede olduğunu bilmiyorum.” dedi. Ebû Cehil de oradaydı. Onun bu cevabına çok kızdı. Suratına bir tokat attı. Tokadın şiddetinden Esmâ’nın kulağından küpesi fırladı. Onların istediği şeyi yine söylemedi. Müşrikler bir şey öğrenemeyeceklerini anlayınca oradan ayrıldılar.