Biat etmek için Hz.Peygamber’e gittim ve ona ‘Benden hangi şeyler üzerine biat alacaksın yâ RasûlALLAH?’

Biat etmek için Hz.Peygamber’e gittim ve ona ‘Benden hangi şeyler üzerine biat alacaksın yâ RasûlALLAH?’ dedim.Hz.Peygamber mübârek ellerini uzatarak
şöyle buyurdular:
‘ALLAH’tan başka ilah olmadığına,O’nun tek ve ortaksız olduğuna, MUHAMMED’in de ALLAH’ın kulu ve Rasûlü olduğuna şehâdet edeceksin.Namazı vaktinde kılıp zekatı verecek ve Ramazan orucunu tutacaksın.Kâbe’yi ziyaret edecek ve ALLAH yolunda cihat edeceksin!’ Bunun üzerine ben şöyle cevap verdim:
‘Ey ALLAH’ın Rasûlü! İkisi hâriç hepsini yerine getiririm.ALLAH’a and içerim ki benim dokuz yaşından oniki yaşına kadar develerim vardır. Bunlar hem ailemizin süt ihtiyacını karşılıyor ve hem de binek hayvanı olarak kullanılıyorlar.Bunlardan nasıl zekat veririm.Cihada gelince,ben korkak bir kişiyim.Denildiğine göre kim savaşa katılır da sırtını düşmana çevirirse,o,ALLAH’ın gazabını haketmiş olur.Bense savaşa katıldığımda düşmandan kaçarak ALLAH’ın gazabına uğramaktan korkuyorum’.
Bunun üzerine Hz.Peygamber elimi tutup sallayarak şöyle buyurdular:
‘Ey Beşir! Zekat yok,cihat yok! Peki sen ne ile cennete gideceksin?’
Bunun üzerine Hz.Peygamber’e
‘Ey ALLAH’ın Rasûlü! Elini uzat,sana biat edeceğim!’ dedim.O da elini uzattı.
Ben de bütün bunlar üzerine ona biat ettim.
Beşir b. el-Hasâsiyye (r.a)


Peygamber efendimiz,36 yaşlarında bulundukları sırada Hicaz topraklarında şiddetli bir kuraklık ve açlık hüküm sürüyordu.Hemen herkes her geçen gün bunun ağırlığını daha çok,daha derinden hissediyordu.Peygamber efendimizin amcası Ebû Tâlib,kalabalık bir ailenin reîsiydi.Ailesini geçindirecek bir servete sahip değildi.Bunun için geçinmekte herkesten daha çok sıkıntı çekiyordu.Peygamber efendimiz(aleyhisselâm ),küçük yaşından beri yanında büyüdüğü ve iyiliğini gördüğü amcasına bu sıkıntılı zamanında bir yardım yapmak,onun geçim yükünü hafifletmek istiyordu.Bu sebeple,amcalarının en zengini olan Hazreti Abbâs’a bir gün:“Ey Amcam biliyorsun ki,kardeşin Ebû Tâlib’in çok çocuğu vardır.İnsanların uğradığı şu kıtlık ve açlığı da görüyorsun.Haydi,Ebû Tâlib’e gidelim,onun aile yükünü biraz hafifletelim.Bakıp, büyütmek üzere oğullarından birini ben yanıma alayım,birisini de sen yanına alırsın.Evlatlarından iki tanesini onun üzerinden almak kâfi gelir” diye buyurdu.Hazreti Abbâs:“Olur” deyince,Ebû Tâlib’in yanına vardılar.Ona;“Halkın, içinde bulunduğu kıtlık ve darlık kalkıncaya kadar,senin çocuklarından bir kısmını yanımıza alıp yükünü hafifletmek istiyoruz.” buyurdular.Ebû Tâlib,“Oğullarımdan Akîl’i ve Tâlib’i bana bırakıp,istediğinizi alabilirsiniz” dedi.Böylece Peygamber efendimiz Hazreti Ali’yi,Hazreti Abbâs da Hazreti Cafer’i yanına aldı.