Askerlerine Habib bin Zeyd'in en kısa zamanda elleri ve ayakları bağlanarak yanına getirilmesini istedi. Bütün kavmini bir araya topladı. Hz. Resulullahın kahraman elçisi Habib bin Zeyd de getirildi. Vücudunda ve yüzünde işkence işaretleri vardı. Hz. Habib zincirlerle bağlı idi. Fakat onda endişe ve tereddüdün izi bile yoktu. Habib'i (r.a.) topluluğun ortasına getirdiler. Müseylime tek tek ondan hesap sormaya çalıştı. “Sen Muhammed'in peygamber olduğuna inanıyor musun?" dedi. Bir yandan en ağır işkenceler yapılıyor, diğer yandan da onu imanından vazgeçirmek için çalışıyorlardı." Fakat o, Resulullah'a inandığını haykırdı. Müseylime bu defa daha da ileri giderek, "Benim peygamber olduğuma inanıyor musun?" dedi. Hz. Habib bin Zeyd (r.a.) bu suali kesin bir dille geri çevirdi. Onun tehditlerine hiç ehemmiyet vermedi.Hz.Habib'in parça parça kesilmesini emretti. Cellatlannı çağırdı. Hz. Habib'in mübarek vücudundan kanlar akarken dili Kelime-i Şehadet'i haykınyordu. Ruhunu Cenab-1 Hakk'a teslim ederken dudaklarında Resulullah'm mübarek ismini terennüm ediyordu." Bu haber annesi Nesibe'ye ulaşınca, kahraman anne şöyle demişti: "Oğlumu böyle bir gün için yetiştirdim. Allah katında şehitler zümresine dâhil olduğuna inanıyorum." Daha sonra Hz. Ebu Bekir, Müseylime'nin fıtnesini ortadan kaldırmak için bir ordu teşkil etti. Hz. Habib'in annesi Nesibe de (r.a.) bu ordu içinde savaştı. Hz. Habib'in katili Müsleylime'nin Müslümanların kılıçlarıyla öldürüldüğünü bizzat gözleriyle gördü.
Allah onlardan razı olsun!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder