150 kişilik bir heyetle Medine’nin yolunu tutmuşlardı. Cerir bin Abdullah (r.a.) bu kafilenin başkanıydı. Kafile Medine’ye yaklaştığı sırada Peygamberimiz (a.s.m.), Ashâbıyla sohbet ediyordu. Bir ara, “Sizin yanınıza şu kapıdan Yemenli, hayırlı biri gelecek. Onun yüzünde melek alameti vardır.” buyurdu. Ashâb pürdikkat, haber verilen zatı beklemeye başladı. Bundan sonrasını Hz. Cerir’in kendisinden dinleyelim:
“Medine’ye varınca elbisemi değiştirip mescide girdim. Resûlullah o sırada sohbet ediyordu. Selam verdim, oturdum. Müslümanlar göz ucuyla beni süzüyordu. Yanımda oturan zata, ‘Resûlullah benden bahsetti mi?’ diye sordum. ‘Evet.’ dedi. ‘Biraz önce senden güzel bir şekilde bahsetti.’ Biraz sonra Resûlullah (a.s.m.), ‘Ey Cerir, niçin geldin?’ diye sordu. ‘Sizin huzurunuzda Müslüman olmak için, yâ Resûlallah.’ dedim. İslam üzere biat edeceğimi, hangi şartı koşacaksa koşmasını söyledim.
Şöyle buyurdu:
“‘Allah’tan başka ilah bulunmadığına, benim Allah’ın Resûl’ü olduğuma, hiçbir şeyi ortak koşmaksızın Allah’a ibadet edeceğine; namaz kılacağına, oruç tutacağına, Müslümanlara yardımcı olacağına, Habeşli bir köle de olsa âmirine itaat edeceğine
ve müşriklerden ayrılacağına biat edeceksin.’
“Ben, ‘Olur.’ dedim. Resûlullah elini uzattı, ben de söylediği hususlarda
kendisine biat ettim.”
Hz. Cerir’den sonra yanında bulunanlar da teker teker biat ederek Müslüman oldular.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder